Armoede is lastig te definieren tot een éénduidig begrip. In Nederland wordt het volgens de literatuur als volgt beschreven; mensen die te weinig inkomen en bezittingen hebben, gemeten naar de gemeenschappelijke opvattingen over wat iemand nodig heeft om een menswaardig bestaan te leiden en volwaardig mee te kunnen draaien in de maatschappij. Hiermee wordt o.a. ook verstaan dat mensen moeten kunnen deelnemen aan sportverenigingen en andere sociale activiteiten, kleding moeten kunnen kopen etc.

De definitie ‘armoede’ wordt gebaseerd op de lage inkomensgrens, die gebaseerd is op de koopkracht. In 2010 bedroeg de lage inkomensgrens voor alleenstaanden € 11.290, dit komt neer op € 940,- per maand (CBS, 2011). Dit bedrag is variabel en is afhankelijk van hoeveel mensen een gezin telt, inclusief hoeveel kinderen er zijn.

Onder de lage inkomensgrens wordt dus de armoedegrens verstaan. Uit onderzoek is gebleken dat er in Nederland in het jaar 2010 327.000 minderjarige kinderen in een gezin woonde, dat leefde onder de armoedegrens. Dit komt neer op ongeveer één op de tien kinderen in Nederland. Dit aantal blijft oplopen.