Om ons zelf als toekomstig pedagoog te kunnen begeven in de leefwereld/het alledaagse van mensen die leven onder de armoedegrens, hebben wij een bezoekje gebracht aan de Stichting Voedselbank in Tilburg. Wij waren hier van harte welkom om kennis te maken met het werk wat zij doen en konden hier ook in gesprek gaan met cliënten van de Voedselbank. We zullen tussen onze eigen ervaringen door, een korte koppeling maken naar de theorie van de presentiebenadering om jullie een idee te geven wat je met deze theorie bij mensen kunt bereiken.

Wij werden hartelijk ontvangen door de vrijwilligers van de Voedselbank. Via hen hebben we veel informatie verkregen en antwoord gekregen op een deel van onze vragen. Zij waren openhartig en konden vanuit hun ervaringen ons vertellen met wat voor mensen zij te maken krijgen en hoe zij hiermee omgaan. Ook hebben wij gezien dat er allerlei soorten mensen bij de Voedselbank komen. Dus ook mensen waarvan je het niet zou verwachten als je ze op straat zou tegen komen. Door het luisteren naar de verhalen van de vrijwilligers en de confrontatie met de cliënten, hebben wij wel gezien dat het bestaan van een Voedselbank wel echt nodig is. De mensen ondergaan een strenge screening en komen dus niet zomaar in aanmerking voor een voedselpakket. Daarbij is het voedselpakket dat zij ontvangen slechts een basis, die zij nog aan moeten vullen met spullen uit de supermarkt die ze zelf moeten kopen. Dit kost geld en dus is het vaak een heel gepuzzel om een fatsoenlijke maaltijd op tafel te kunnen zetten.

Naast het uitdelen van voedselpakketten, doet de Stichting Voedselbank nog veel meer. Zo zamelen zij kleding in en delen dit uit, er wordt Sinterklaas en Kerstmis gevierd, ze bezoeken met de kinderen de kermis en het circus en houden regelmatig inzamelingsacties om nog meer levensmiddelen tot hun beschikking te krijgen. Wij dachten dat de Voedselbank zich alleen bezig hield met het uitdelen van voedselpakketten, dus dit was voor ons wel een echte eyeopener! Daarnaast probeert de Voedselbank ook om het kind in bescherming te nemen. Het is niet leuk als je ouders naar de Voedselbank moeten. Een kind kan hiermee gepest worden. Door bijv. met een busje zonder reclame rond te rijden, probeert de Voedselbank het voor het kind ook wat makkelijker te maken. Dit sluit wat betreft de presentiebenadering aan bij het verplaatsen in de belevingswereld van de ander.

Omdat we graag zelf in contact wilden komen met de cliënten, hebben we ons deze ochtend bezig gehouden met de kleding. Je merkt dat er een grote verschillen zijn tussen de cliënten. De een komt als vanzelf naar je toe, rommelt wat tussen de kleding en begint tegen je te praten, terwijl een ander van een afstandje toe kijkt en hem of haar moet aansporen om wat kleding mee te nemen. Door zelf wat combinaties te maken en de mensen te helpen om iets leuks uit te kiezen, was het ijs al snel gebroken en kwamen de verhalen vanzelf. Dit heeft echt wel indruk op ons gemaakt. Door op deze manier contact te zoeken, hebben we aangesloten bij de mensen en wat hun prettig vinden. Het geven van erkenning is hierbij van belang.

Zoals Fons (beheer) ook zei: ‘Iedere vrijdag krijgen wij ons salaris, namelijk de glimlach van de mensen hier en daar teren wij op’. Daar zit zeker een kern van waarheid in. De mensen zijn erg dankbaar en waarderen je inzet. Ook bij het helpen van het uitzoeken van kleding, kregen wij regelmatig een glimlach. De mensen waarderen de aandacht en inzet die je voor hen hebt. Het was voor ons een erg leerzame ervaring, die ons weer een stukje wijzer heeft gemaakt. Wij willen hierbij de Stichting Voedselbank Tilburg van harte bedanken voor hun gastvrijheid en de tijd die ze voor ons hebben vrij gemaakt.